پيامدهاي سوگ‌هاي متراكم و تخليه‌نشده را دريابيد!

به گزارش مجله روز ، اين روزنامه ايران “پدرم مدام فكر مي كرد ،” پدرم مي توانست احترام بيشتري بگذارد ، اما چرا نه؟ و بدتر از آن: “چرا من نتوانستم در آخرين روز در بيمارستان با او خداحافظي كنم؟” محمد 20 ساله در مارس سال گذشته پدر خود را بر اثر بيماري عروق ويروس كرونا قلب از دست داد. تنها چند ماه پس از مرگ پدرش تجاوز او آغاز شد. نازنين ، مادر محمد ، مي گويد كه هر روز اين دو س asksال را مي پرسد. آنقدر گفت كه من نگران شدم و به روانپزشك رفتيم. پسري كه توسط مورچه آسيب نديده بود ، بعد از مرگ پدرش با همسايگان در خيابان دعوا مي كرد. دكتر گفت كه او ناراحتي خود را به شرح زير بيان كرد: “به نظر مي رسد كه اين پسر نمي تواند مرگ پدرش را حل كند. پدر محمد از نظر بهداشتي چندان خوب نبود و ماسك را مجبور مي كرد و الكل زيادي استفاده نمي كرد و از مواد ضدعفوني كننده استفاده نمي كرد. خانه ما كرج است و همسرم در تهران كار مي كرد. بنابراين مجبور شدم هر روز از مترو استفاده كنم. قسم خوردم كه بيشتر توجه مي كنم ، الكل را در كيف او گذاشتم ، اما وقتي او برگشت ديدم كه قوطي هنوز پر است و من تا زماني كه با هم تاج گرفتيم. آنها به صورت سرپايي با ما رفتار كردند و من فكر كردم هر سه ما خوب هستيم ، اما مي توانم ببينم كه پوست شوهرم خوب نيست و او با قدرت نفس مي كشد. او مدام مي گفت به دليل آلودگي هوا

شوهرم سه هفته در خانه بيهوش بود. وقتي به هوش آمد گفت سكته كرده است. تا اينكه به بيمارستان رسيديم و آنها گفتند 70 درصد ريه هايشان درگير است. بيمارستان اول او را پذيرفت ، بيمارستان دوم به او كد 99 داد ، اين بدان معناست كه او بايد احيا شود. بعد گفتند بايد به بيمارستان ديگري برويد. در بيمارستان سوم ، آنها همچنين 99 و عمليات احيا و … را علامت گذاري كردند ، اما نه بيشتر. صبح تنها رفت بيمارستان ، اما ديگر برنگشت. به همين دليل هضم آن تا عصر براي پسرم بسيار سخت است. به طور خلاصه ، ما نمي توانيم خداحافظي كنيم. بعداً ، ما هيچ مراسم ديگري به جز تشييع جنازه و ناهار در رستوراني در نزديكي بهشت ​​زهرا برگزار نكرديم.

من چندين بار پسرم را روي زمين بردم ، اما او نتوانست خانواده اش را ببيند ، فقط با عمويش و عمه هايش تماس گرفت. اين تغيير روحيه من را مي ترساند. آيا ممكن است پسر اينقدر آهسته تبديل به اين فرد پرخاشگر شده باشد؟ اصلا نمي توان باور كرد كه ما هميشه در عزاداري هستيم. يك روز بعد ، حال ما خوب نبود. پسرم اين روزها دارو مصرف مي كند ، اما من هنوز هيچ تغيير قابل توجهي در روحيه او مشاهده نكرده ام. حالا من هم خيلي خوب نيستم ، اما به خاطر پسرم خودم را كنترل مي كنم. دكترش مي گويد مدتي گذشته است. “من مي ترسم با وجود اين همه تجاوز ، به كلانتري و زندان بروم و در اين تاج بدبختي ديگري بر بدبختي من افزوده شود.”

نازنين و پسرش تنها كساني نيستند كه اين روزها در غم از دست دادن يكي از عزيزان خود عزادار هستند. عزاداري متفاوت از همه عزاداري هاي قبلي ؛ تاج عزاداري. برخي از افراد بد در تاج حتي خود را از ديگران جدا مي كنند تا شگفت زده شوند. همانطور كه ليلا مي گويد: “وقتي يكي از دوستانش مادرش را از دست داد ، پس از آن ، هر چقدر هم كه سعي كرديم با او و ساير دوستان تماس بگيريم ، بي فايده بود.” او همه ما را در فضاي مجازي مسدود كرد و براي همه ما عجيب بود. ، اما من همچنين از چند نفر ديگر شنيدم كه بسياري از مردم پس از مرگ عزيزان خود با كرونا رفتار كردند ، كه ثابت مي كند اين عزاداري با همه عزاداري هاي قبلي متفاوت است. “

اما اكنون به وضعيت فعلي كساني كه چند نفر از عزيزان خود را در زمان شيوع ويروس تاج از دست داده اند گوش دهيد. آنها در سرگرداني هستند كه كمتر كسي مي تواند احساس كند. فرزانه موسوي برادر ، خواهر و خواهر شوهر خود را با هم از دست داده است: “ما برادرم را در موج سوم تاج از دست داديم. دسامبر سال گذشته بود. او 52 ساله بود. او از روزي كه نامگذاري كردند عقب است. سه شنبه سياه ، و اين روزها تعداد مرگ و مير يك بار افزايش يافت ، بنابراين برادرم تخت بيمارستان را پيدا نكرد و ما به اصطلاح تخت را براي او خريديم. 90 ميليون تومان به يك مامور پرداخت كرديم. هيچ دارويي وجود نداشت.

اعضاي خانواده تصميم گرفتند حتي براي دفن او به بهشت ​​زهرا نروند. فقط سه يا چهار نفر داوطلب شدند و مراسم خاكسپاري را انجام دادند. به عنوان مثال ، شوهرم خانواده ما را ترك كرد. سپس روحيه بد ما شروع شد. برادرم نقش مهمي در زندگي همه ما داشت. باورمان نمي شد كه او مي رود. سپس متوجه شديم كه چقدر اشتباه كرديم كه به مراسم تشييع جنازه نرفتيم. به نظر مي رسد مراسم تشييع جنازه خود بر بهبود وضعيت و پذيرش مرگ عزيز شما تأثير دارد. مدام خودم را گول مي زدم كه برادرم زنده است. من و مادرم و خواهرانم تماس گرفتيم و گريه كرديم تا اينكه خانواده آنقدر ناراحت شدند كه تصميم گرفتيم در رستوراني در فضاي باز جشن بگيريم و يك فن بياوريم و همه با ماسك نشستيم. بنابراين ما كمي با غم برادرمان برخورد كرديم. چند ماه بعد خواهرزاده ام كه ناتواني ذهني داشت و در خانه بود فوت كرد. درست است كه او معلول بود ، اما بدن سالم داشت. خودش از خانه بيرون نيامد. كساني كه بيرون آمدند ويروس را حمل كردند و آلوده كردند.

اما به نظر مي رسد فاجعه ما تا ماه مه سال جاري به پايان نرسيد ، زماني كه خواهرم نيز تاج دريافت كرد. خواهرم ديابت داشت و يك سال تمام خانه را ترك نكرد ، اما پسرش تاج گرفت. آزمايش كرده بود تا زماني كه علائم را ديد و آزمايش او منفي بود. نگوييد كه آزمايش منفي كاذب است. من به خانه آمده بودم و اين بار خواهر 50 ساله ام دعوا مي كرد. دلمان برايش سوخت. يك سال بود كه دقيقاً بيرون آمده بود و حالا اين بلا بر سرش آمده بود. من خودم تازه بر بيماري غلبه كرده بودم. سه هفته گذشته بود و با دانستن اينكه آنتي بادي دارم ، خودم كار خواهرم را دنبال كردم و اصرار كردم كه او در بيمارستان بستري شود. من در ICU به وي مراجعه مي كردم ، اما آخرين روزي كه او را ديدم متوجه شدم كه نمي تواند بماند. شما از طريق شكم و ديافراگم نفس مي كشيد ، نه از شش ها. هنوز به خاطر دارم كه چگونه شكمش بالا و پايين مي رفت و چگونه براي نفس كشيدن تلاش مي كرد. خلاصه خواهرم هم رفت. اين بار مراسم تشييع جنازه را با حضور كل خانواده جشن گرفتيم ، گفتيم شايد كمي آرام باشيم. در حال حاضر ، همه خانواده ها وضعيت بدي دارند. مادرم افسرده است ، بچه هاي خواهرم حال بدي دارند ، هيچكس از او حالش را نمي پرسد. »

پروانه بيگي ، روانشناس مي گويد: “متأسفانه جنبه هاي رواني تاج از ابتدا به درستي درمان نشد.” كساني كه عزيز خود را از دست مي دهند دقيقاً چه مي كنند و چگونه مي توانند با دردشان كنار بيايند؟ ناديده گرفتن اين افراد مي تواند بعداً منجر به فاجعه شود. مرگ در هنگام تاجگذاري به تنهايي اتفاق مي افتد و اغلب فردي كه در بيمارستان مي ميرد حتي نمي تواند با عزيزان خود خداحافظي كند. عزاداري به صورت خصوصي و به دور از جزئيات مراسم انجام مي شود كه هر قسمت از آن كاركرد مثبتي براي مقابله با عزاداري دارد. دردي كه كامل نيست مي تواند با عصبانيت در فرد ايجاد شود. اگر اقدامي براي اين افراد بد متراكم و تخليه نشده انجام نشود ، تحمل مردم در آينده كاهش مي يابد و در آينده شاهد افزايش خشونت خواهيم بود. شايد اين روزها نمي توان به عزاداري دسته جمعي فكر كرد ، اما مي توان به افرادي فكر كرد كه فقط در عزاداري خرد شده اند و مي خواهند در دنيايي بدون تاج به جامعه باز گردند. مي توان اين افراد را شناسايي و خدمات رواني و رواني را به آنها ارائه داد. “وقتي آنها را ترك مي كند ، جامعه را از خشم و اندوه پر مي كند.”

انتهاي پيام