چرا بعضي NGOها شفافيت مالي ندارند؟

به گزارش مجله روز ، روزنامه “اعتماد” نيز نوشت: “بحث درباره عملكرد مالي NGO ها و شفافيت در عملكرد مالي آنها موضوع بحثي بود كه در آن فعالان اين حوزه موضوع را مطرح كردند.

رضا دارومن ، مدرس ، نويسنده و پژوهشگر در زمينه سازمان هاي غيردولتي ، تعجب مي كنيد آيا تعدادي سازمان غيردولتي در ايران فعال است؟ و چگونه شفافيت گردش مالي در اين NGO ها كنترل مي شود؟ وي اين موضوع را بررسي كرد و گفت: “اينها ساده ترين س questionsالاتي است كه بايد در زمينه شفافيت سازمانهاي مردم نهاد در سطح كلان از خود بپرسيم.” فقدان پاسخهاي صريح و مشخص ، بيانگر مشكلات و مشكلات حوزه است.

وي در توضيح استدلال خود موضوع ديگري را در اين زمينه مطرح كرد كه اساساً نبايد شفاف باشد مگر در مورد سازمانهاي غيردولتي و اظهارات خود را به شرح زير ادامه داد: يكي از مهمترين اصولي كه بايد رعايت كنيم اين است كه شفافيت در اين زمينه درست است كه سازمان هاي غيردولتي بدون خطا نيستند ، اما ما بايد بسته به منابع موجود در مورد موضوعات مختلف در سازمان خود شفاف عمل كنيم.

رضا دارمان در جاي ديگري از سخنان خود درباره شفافيت افزود: “همه سازمان هاي مردم نهاد ، خواه خيرخواهانه و يا سازمان هاي ديگر ، به دنبال شفافيت هستند اما تعداد كمي از سازمان ها به دنبال شفافيت هستند و خطر را مي پذيرند. چرا واقعاً اين اتفاق مي افتد؟ چرا برخلاف شعارهاي خود ، روي شفافيت كمتري شرط مي بنديم؟ در اينجا سال اين است كه آيا مايع مني شفاف است؟ بايد بگويم كه من نمي دانم چه چيزي را برداشت كنم. من به دنبال پاسخ اين سوال بودم ، اما شرمسارم كه هيچ تحقيق مرتبط با سازمانهاي ايراني پيدا نكردم.

اين روش درماني بر بخش ديگري از بحث تأكيد كرد: من دو مطالعه بين المللي يافتم كه در مورد نمونه هايي از سازمان هاي غير دولتي در سطح بين المللي كار كرده اند. اعداد موجود در اين مطالعه كه توليدي هستند ، بسيار جالب هستند. طبق اين تحقيق ، تقريباً 85٪ سازمان هاي بين المللي جهان بايد حساب هاي دقيق داشته باشند و به عنوان يك عنصر خاص ، آنها نيز حسابرسي مي شوند و گزارش حسابرس قانوني دارند. اما تعداد كمي از آنها مايل به افشاي و انتشار صورتهاي مالي حسابرسي شده خود به درخواست ديگران هستند. بسياري از سازمان هاي غيردولتي دردسر و هزينه انجام اين كار را مي پذيرند ، اما آن را منتشر نمي كنند.

اين سازمان غيردولتي با اشاره به نتايج مطالعه اي كه به شفافيت در هزينه هاي سازمان هاي غير دولتي و امور خيريه متمركز بود ، افزود: 35٪ از موسسات خيريه از مردم براي مسائلي كه از امروز آنها در دستور كار نيستند. . براساس اين گزارش ، تقريباً 35٪ از سازمان هاي غيردولتي پولي را كه دريافت مي كنند براي چيزهاي ديگر خرج مي كنند و اين دو گروه بيش از 70٪ را دارند. در واقع ، گروه بزرگي از سازمان هاي غيردولتي وجود دارد كه مطمئناً مردم را در مورد كاري كه انجام مي دهند اطلاعات نادرستي ارائه مي دهند. در اين مورد تحقيقاتي انجام شده است ، اما چرا اين سازمان ها واقعاً اين نگرش ها را نشان مي دهند؟

اين محقق فعاليت سازمان هاي غيردولتي با انتقاد از وضعيت ايران گفت: “ما اطلاعات درستي در مورد سازمان هاي غيردولتي ايراني نداريم ، اما مواردي وجود دارد كه از تجربه و مشاهده بدست آمده است.” . در اين مطالعه استدلال مي شود كه رفتارها و خواسته هاي غيرمنطقي كه اهداكنندگان از سازمان هاي غيردولتي مطرح مي كنند ، اغلب باعث اين نوع رفتارها مي شوند. به عنوان مثال ، اهدا كنندگان سازماني مي خواهند كه در كار خود و يا در پروژه هاي خاص كمتر ريسك كند. اما اين در دنياي واقعي درست نيست. اهدا كنندگان مي خواهند NGO ها تا حد ممكن كارآمد باشند يا اميدوارند كه ما هميشه موفق خواهيم بود. اينها برخي از عواملي است كه در برخي موارد NGO ها را به سمت عدم صداقت سوق مي دهد.

يكي از مواردي كه در اطراف ما اتفاق مي افتد و فرصتي را براي سازمانهاي غيردولتي براي بي اعتبار كردن بسياري از سازمانهاي غيردولتي ايجاد كرده اين است كه هيچ قانون و قانوني در آن وجود ندارد. نه در زمينه بازدارندگي و نه در زمينه مجازات ها. سازمان هاي نظارتي قادر به نظارت و شكل گيري يك مدل كنترل خاص نبوده اند. سازمان هاي غيردولتي معمولاً اين شرايط را مي پذيرند تا از خود در برابر دولت محافظت كنند. بسياري اوقات قوانيني كه درباره ما قضاوت مي كنند متناسب با فضاي فكري ما نيستند.

درمن درباره تحقيقات خود درباره شفافيت سازمان هاي غيردولتي گفت: “بسياري از سازمان هاي غيردولتي غالباً براي محافظت از خود در برابر مقررات ناقص دولت به محيط ناامن منتقل مي شوند. در محيطي كه غيرقانوني بودن به بخشي از عادت هاي روزمره ما تبديل شده است ، ايجاد و استفاده از اين فضا در همه موضوعاتي كه درباره آنها صحبت مي كنيم ، امري غيرمعمول نيست. اما حقيقت اين است كه ما در يك فضاي تاريك و مات قدم مي زنيم. بعضي اوقات ، در سازمان هاي غيردولتي ، ما نه براساس تجربه بلكه براساس سليقه شخصي عمل مي كنيم.

اين محقق NGO در زمينه فعاليت هاي NGO ها با انتقاد از فعاليت هاي فعالان و داوطلبان در اين زمينه گفت: اغلب عدم شفافيت به اين دليل است كه خود ما رفتارهاي نادرست خود را سرپوش مي گذاريم. . اما بياييد يك قدم جلوتر برويم. زمينه هاي شفافيت در يك سازمان چيست؟ اول ، شفافيت مالي تا ساختار حسابداري ما شفاف باشد و فرآيندهاي خاصي داشته باشيم. در ساختار حسابداري ، ما بايد بتوانيم مشخص كنيم كه چه مقدار پول جمع شده و از چه كساني جمع شده است. وقتي در فصل حسابداري و حسابرسي شفافيت لازم را نداشته باشيم ، در وهله اول با مميزي روبرو مي شويم. دومين زمينه اي كه براي ايجاد شفافيت بسيار مهم است ، كيفيت پروژه ها و صداقت در پيام هايي است كه به مخاطبان خود منتقل مي كنيم. ما پروژه هايي را تبليغ مي كنيم كه سودآوري داشته باشند ، اما كمپين يا روش درآمدزايي خود را اعلام نمي كنيم. در ارائه گزارش هاي خود ، ما به خوبي عمل مي كنيم. در مورد گزارش هاي ما قضاوت مي شود ، ما از لحاظ كيفي صحبت مي كنيم و نه از نظر كمي. ما بايد به مردم فرصت تجزيه و تحليل و خواندن را بدهيم. به جاي ستايش از خود ، نحوه انجام كار را توضيح دهيد. ما معمولاً عملكرد كار را گزارش نمي دهيم و فقط نتيجه را گزارش مي دهيم.

وي در بخش ديگري از سخنان خود گفت: “ما همچنين بايد بر روي كنترل هاي پاسخگويي داخلي موسسه خود تمركز كنيم.” اين نيز منطقه اي است كه در سازمانهاي غيردولتي مورد توجه قرار مي گيرد. ممكن است كمتر به ذهن خطور كند اما مهم است.

س hereال اينجاست كه چگونه مي توان با نيروهاي داوطلب خود ارتباط برقرار كرد؟ در پاسخ بايد بگوييم فضايي كه در موسسات خيريه وجود دارد متاسفانه با فضاهاي انتفاعي بسيار متفاوت است. سازمانهاي غيرانتفاعي چندين بار براي گفتگو در مورد موضوعي گردهم مي آيند ، اما اين مورد در مورد سازمانهاي غيرانتفاعي و سازمانهاي غيردولتي وجود ندارد.

رضا دارمن اين اظهارات را در نشستي كه توسط انتشارات ناشراني و بنياد خيريه دارالاكرام تشكيل شده بود بيان كرد. داوطلب و پژوهشگر خيريه نيز در اين نشست توضيح داد: اهدا كنندگان اسناد ، رفتار و تجربه يك سازمان را مشاهده مي كنند و تصميم مي گيرند كه با آن سازمان همكاري كنند يا نه. مرز انجام يا انجام ندادن ، احساس وجود مفهومي به نام شفافيت است. اما بگذاريد در مورد لزوم شفافيت چند كلمه بگوييم: وقتي مي خواهيم در سازمان شفافيت ايجاد كنيم ، بايد در مورد روش هاي حسابداري م theسسه اعلاميه عمومي كنيم و اين موضوع بايد در گزارش هاي سالانه منعكس شود. براي انتشار اطلاعات حسابداري بايد اعداد و ليست ها را منتشر كنيم. ما بايد هر كمپين درآمدزا را تبليغ كنيم و آن را به سيستم هايي معرفي كنيم كه مربوط به ما هستند و اهدا كنندگان به اطلاعات دسترسي دارند. يك موسسه خيريه بايد چارچوب اخلاقي خود را مشخص كند و اطمينان حاصل كند كه محرمانه بودن و محافظت از اطلاعات خيريه يكي از روشهاي خيريه ماست.

اين درمان همچنين به اين موضوع مي پردازد كه چگونه شفافيت اندازه گيري مي شود. وي ادامه داد: استاندارد هايي كه عملكرد سازمان هاي غيردولتي را بررسي مي كنند ، معيارهاي شفافيت در سازمان ها را نيز بررسي مي كنند. اين معيارها هنگام بررسي وضعيت حقوقي م institutionسسه مورد بررسي قرار مي گيرند. سازمانهاي قبلي به طور كلي سعي در تأمين امنيت سيستم حسابداري يك سازمان غيردولتي دارند. سوال در مورد كيفيت سازمان در يك سازمان غيردولتي بسيار مهم است و برنامه ريزي سازماني حرف اول را در اين زمينه مي زند. اينها تنها برخي از نرم افزارهاي اشتراكي تنظيم شده براي هدف شماست كه مي توانيد استفاده كنيد. يك سازمان غيردولتي داراي يك بعد اجتماعي در سطح اجتماعي است و اگر بخواهد خود را به عنوان يك سازمان غير انتفاعي معرفي كند ، بسيار مهم است كه آماري را براي مخاطبان خود ارائه دهد.

انتهاي پيام